Welkom bij Merel’s Sit Back Talks. Vandaag ben ik in gesprek met Temon Kooistra. Eigenaar van Trainsform en expert op het gebied van online leren. Ken je nog die trainingen met tig video’s, waarbij je alles de volgende dag alweer vergeten was? Temon kan zich hierover opvreten. Daarom helpt zij bedrijven om kennis zo over te dragen dat je over 20 jaar denkt: Ah, dat was het.
Wij gaan in gesprek over hoe zij haar koers heeft veranderd, nut en noodzaak van het hebben van een doelgroep, de uitdagingen van sales en natuurlijk wat je niet moet doen als je ken.
Nou zullen we gewoon starten met wat doe je, voor wie en waarom? Om maar gelijk met de deur in huis te vallen.
Ik adviseer, ik begeleid en ondersteun bij onderwijskundige dingen. Dus bij het maken van leeroplossingen voor bedrijven en organisaties. Trainingen, e-learnings, onboardingstrajecten,outboarding – dat is een nieuw woord heb ik geleerd – outboardingstrajecten dus, oftewel het bedrijf weer uit. Alles waar het brein aan het werk wordt gezet en waar wordt geleerd, waar kennis wordt overgedragen daar help ik bij.
Ja, want je hebt een heel scherp doel he, dus enerzijds is dat natuurlijk dat inkomen behalen, maar vervolgens ook wat verder weg is dat de naam worden.
Hoe doe je dat in de praktijk? Dus stel jij moet beslissingen maken voor Trainsform, hoe zorg je er dan voor dat dat aan dat doel bijdraagt?
Ja, dat is wel gewoon echt een intern vraaggesprek. Komen de dingen voorbij waarvan je denkt – en dat heb ik ook geleerd, daar heb ik ook met jou heel erg bij stil gestaan en geleerd het afgelopen jaar – maar bij alles wat er voorbij komt denken: draagt dit bij? Klopt dit met die stip op de muur?
En als dat niet zo is, dan kan je nog een overweging maken: maar het helpt me wel in zichtbaarheid op het werk. Of een ander deeldoel dat je hebt. Maar als het nergens een box checkt, ja, dan moet je het gewoon niet doen.
En jij zegt dan een intern vraaggesprek. Wat gebeurt er dan in je hoofd? Welke argumenten heb je dan om het wel te doen?
Nou, er zit daar altijd zo’n stemmetje in mijn hoofd, die zich natuurlijk gevleid voelt en denkt: oh, ze willen met mij werken of o, ze willen met mij iets doen. Dat ga ik natuurlijk doen.
Nee. Sit back and relax. Even nadenken. Even in en uitademen. Maar wat brengt het me dan? En draagt dit bij aan mijn doel? Dus ik moet eerst dat interne stemmetje die ego zeg maar, even de kop indrukken. Ja, het is hartstikke leuk dat jij je nu gevleid voelt en dat mag nog steeds, maar je kan ook nee zeggen. Punt.
Ja, het is hartstikke leuk dat jij je nu gevleid voelt en dat mag nog steeds, maar je kan ook nee zeggen. Punt.
En waarvan denk je: deze keuze heb ik echt heel bewust strategisch gemaakt die heel goed heeft uitgepakt? Iets wat je echt van tevoren had uitgedacht dat precies ging zoals jij had bedacht?
De keuze voor een heldere, andere doelgroep. Tot een jaar geleden hielp ik vooral ondernemers, eenpitters zoals ik zelf, met het maken van hun trainingen of online programma’s. En die online programma’s daar gaat een heel hoop geld in zitten, maar dat gaat ook een hele hoop tijd in zitten. Als je het goed doet.
Toen, 2 jaar, 1 jaar geleden dacht ik: maar dat is een fijn gat om in springen. Want iedereen wil trainingen aanbieden maar niet iedereen kan trainingen maken. Maar ik kwam er halverwege dat proces ook wel achter ja, maar die mensen willen misschien wel zo’n training maken, maar die gaat het eigenlijk niet echt om die inhoud.
En als ze al wel om die inhoud gaat dan zijn het gewoon lekkere eigenwijze ondernemers die zeggen: Oh, maar dat duurt veel te lang. En ik wil helemaal niet nadenken over leerdoelen en ik wil helemaal niet.. dus dat samenwerken daar werd ik gewoon niet heel gelukkig van.
En ik had dat nog tot in lengte van dagen kunnen doen. Want daar zit genoeg werk en kansen en er zijn genoeg mensen die ik daar verder mee kan helpen. Maar ik merkte gewoon ik mis die reuring, de praatjes, de mensen, de groepen, de culturen van organisaties en bedrijven. En ik kan daar zoveel meer brengen. Want die brengen op een hele andere manier kennis over op bijvoorbeeld hun medewerkers of hun klanten.
Ja, want hoe – ik heb daar weleens discussies over met mensen – hoe belangrijk is nou die doelgroep? Wat is jouw visie daarop?
Ja, die is heel belangrijk. Weten wie je doelgroep is. Weten waarom je die bedient en wat ze willen. Ja, die doelgroep kiezen bepaalt ook zoveel voor je eigen werkgeluk. En je eigen voortgang en je eigen proces daarin.
Ja, die doelgroep kiezen bepaalt ook zoveel voor je eigen werkgeluk.
Die 1-op-1 klanten zijn heel anders dan mijn organisaties en bedrijven waar een heel plan en strategie en dergelijke staat. En ik word veel blijer van dat soort klanten. Dus doe ik mijn werk ook gewoon veel beter en veel sneller en veel meer bevlogen. Dat merk ik gewoon echt aan mezelf.
Maar het is wel spannend hè, want je hebt natuurlijk een soort vertrouwensbasis opgebouwd in het werven van – in jouw geval – van ondernemers. Dus je weet enigszins hoe dat moet je weet waar die op aanslaat. Als je vervolgens voor een hele nieuwe doelgroep kiest, dat is wel een risico.
Ja zeker.
Wat was daar spannend aan?
Dat ik denk van ja, maar hoe vind ik die dan? En hoe komen die dan tot mij? Want ze komen niet allemaal vanzelf. En dat andere spelletje noem ik het maar – want ondernemen is ook gewoon een spelletje – dat kende ik. Ik wist aan welke knoppen ik moest draaien. En nu moet ik die knoppen nog zoeken ofzo.
Ja, interessant. En dat doe je nu dus veel meer via eigenlijk echt wel sales.
En dat sales, ja, dat vind ik nog het allermoeilijkste denk ik van dat hele ondernemen.
En dat sales, ja, dat vind ik nog het allermoeilijkste denk ik van dat hele ondernemen.
En dat is ook iets wat je gewoon simpelweg nog niet zo lang doet op deze manier, omdat je natuurlijk ondernemers op een andere manier hebt benaderd.
En nooit voor mezelf.
Ik heb voldoende werkervaring waar ik ook salestechnieken moest toepassen
of waar ik ook klantcontact had, maar dat was dan nooit voor mezelf. Dat was dan altijd voor het bedrijf waarvoor ik werkte en dan ging dat prima. Maar nu is het voor mezelf gaat het om mijn eigen ego, mijn eigen hachje en dan is het toch net iets anders.
Want heb je nog andere manieren overwogen? Want hoe dat dan een beetje gaat is dat je dan je hebt een nieuwe doelgroep eigenlijk gekozen. Nou, dat paste heel goed, toen kwam een klant die bevestigde dat dat goed paste en vervolgens kwam jij er al heel snel achter: oké, mijn oude social mediatactiek zeg maar, werkt hier niet dus ik moet live sales doen. Heb jij ook nog overwogen om andere marketingstrategieën in te zetten?
Ja, en die plannen zijn er in principe nog steeds wel. Ik bedoel, ik heb een heel lijstje met wat ik nog zou moeten en kunnen doen. Maargoed, ook stap voor stap. Ik moet ook, want een valkuil van mezelf is ook wel denk ik om te groots te denken . Door al allerlei guerrilla marketingachtige dingen aan te gaan pakken. terwijl ik denk nou, laten we ons eerst even focussen op de volgende klant zeg maar.
Dus ja, ik hoef niet gelijk billboards langs de weg of dat soort grappige marketingdingen. Dat zou hartstikke leuk zijn, maar misschien is dat wel voor die stip op de horizon uiteindelijk een keer een heel goed idee.
Dus die keuzes maken van ja maar wat draagt nu bij aan wat ik NU nodig heb zeg maar en daar, Ja, dat vind ik nog wel een lastige en dan moet je gewoon een hele slimme keuzes in maken.
Ja, en dan zeg jij eigenlijk sales dat gaat me nu gewoon het snelste helpen aan die volgende klant.
Ja.
En ik heb ook al geprobeerd kan iemand anders dat dan niet voor mij doen die daar heel goed in is en die daar heel bedreven in is en die daar ook zelf heel blij van wordt, want ik word daar iets minder blij van. Ik word er uiteindelijk wel blij van natuurlijk, want als het een klant oplevert en een nieuw project en iets moois maken dan ga ik daar natuurlijk helemaal voor.
En uiteindelijk ook wel tot de conclusie gekomen, Ja, dat is heel leuk, misschien voor over een paar jaar kun je iemand daarop inzetten maar nu eerst stappen maken. Kleine stapjes, babysteps. En niet gelijk te groots denken met accountmanagers en salespersons en weet ik veel wat allemaal.
En dat zijn ook mensen die hebben best wel een instructie nodig, hè. Dus door nu al die gesprekken te voeren leer je natuurlijk onwijs juist omdat het een nieuwe doelgroep is van waar zitten nu precies de issues? Wat zijn budgetten? Nou, je zit in grotere bedrijven met welke besluitvormers heb ik te maken? Dat zijn dingen die je natuurlijk alleen maar leert door de gesprekken aan te gaan.
Door ze zelf te doen ook. Ja precies.
Nou ja, weet je, ik heb afgelopen jaar natuurlijk best wel een kanteling gemaakt en ik wil graag heel snel. Zeven mijls stappen. Maar ik moet mijzelf ook af en toe terugfluiten en denken Nee oké, de volgende stap is dus dat. De volgende stap is de telefoon pakken en dat bedrijf van vroeger opbellen en zeggen: wie moet ik hebben voor de trainingen?
Super eng, vind ik, hè. Er zijn genoeg mensen die dat probleemloos kunnen, maar dat is de volgende stap. Ja, en dan moet ik mezelf af en toe even onder mijn kont schoppen.
Wij hebben natuurlijk best wel een gesprek op een gegeven moment gehad over hoe groot moet je nou denken? Waar zit nou die grens? Jij zei eigenlijk: Ja,, maar ik denk ik dan niet te groot om te komen waar ik ben? Want he, ik sta nu hier en ik wil eigenlijk naar hier, maar misschien is dat wel heel gek om dat nu te roepen. Hoe zit je daar nu in? Hoe kijk je daar naar?
Nou ja, dat is nog steeds wel dat doel wat ik toen bepaald heb – ik moest van jou een zo groot mogelijk haalbaar doel, maar wel gewoon eentje die spannend is en die waar je heel hard voor zou moeten werken – formuleren. Dat is echt mijn stip op de horizon. Nog steeds. En die blijft hangen. Die heb ik op een briefje geschreven en die hangt in mijn kantoor. Daar moet ik af en toe naar kijken en dan denk oh ja, daar ben ik het voor aan het doen.
En wat is dan nu het verschil, want eerst zei je, Ja misschien denk ik te groot, dat schrok je bijna af. Wat is dan het verschil met het doel dat nu op de muur hangt, waardoor jij denkt, daar ga ik voor en dat geeft me juist energie versus denk ik niet te groot? Wat vinden mensen daar eigenlijk van? Kan ik dat wel? Is dat wel haalbaar? Waar zit dat verschil in?
Toen wij samen bezig waren was dat doel eerst zeg maar: Waar wil je dan naartoe? Wat is dan die stip op die verre horizon? En toen zat ik vooral te bedenken, ja, maar het is gewoon onmogelijk. Ik zag mezelf alleen maar ja, maar dat krijg ik nooit voor mekaar. En ja, ja maar dan moet ik heel veel.. Nou, heel veel ja maars.
Terwijl daarna ben ik gaan bekijken van oké, als we dat afpellen en terugrekenen en ophakken in kleine stapjes. Wat is dan nu de eerstvolgende stap? En wat is een stap voor over vijf jaar zeg maar?
En toen werd dat grote onmogelijke ding dat hele grootste ding dus, is nog steeds groots, maar is wel ergens in mijn achterhoofd zo van ja het zou zomaar kunnen, waarom niet?
En toen werd dat grote onmogelijke ding dat hele grootste ding dus, is nog steeds groots, maar is wel ergens in mijn achterhoofd zo van ja het zou zomaar kunnen, waarom niet? Doordat ik hem helemaal heb afgebroken.
En als we nu praktischer gaan kijken. Waar ben jij mee gestart maar ben jij toch heel anders gaan doen? Want we hadden het net al over die doelgroep,heb jij nog een voorbeeld?
Kijken naar anderen, hoe anderen het doen. Toen ik begon met ondernemen toen dacht ik: Oh, ik kijk even zo op LinkedIn of Instagram en iedereen doet hetzelfde Tenminste, zo leek het voor mij. Dat is blijkbaar hoe het moet, dan gaan we dat zo doen Een soort copycat, niet letterlijk, maar gewoon in de manieren en de kanalen en dergelijke.
Tot ook ook afgelopen jaar dat ik dacht: Ja, dit dient me echt zo niet. Hartstikke leuk dat jullie het alle 20 zo doen. Ik volg jullie alle 20 en ik zie precies: Oh, jij bent een stapje verder. Dan ga jij vervolgens daaraan beginnen waarschijnlijk binnenkort. En ik was er op gegeven moment zo wars van dat ik dacht dit past gewoon totaal niet bij mij.
Hartstikke leuk dat jullie het alle 20 zo doen. Ik volg jullie alle 20 en ik zie precies: Oh, jij bent een stapje verder.
Ik moet veel meer vanuit mijzelf kunnen bedenken van nou, dit lijkt me een heel logische volgende stap of echt op die manier een plan maken. En dat is af en toe wel lastig, want het is ook heel fijn als je lerende bent om je te te meten aan anderen. Van oh ja, maar zij staan daar waar ik wil staan en zij zijn er op die manier gekomen dus misschien moet ik dat ook zo op die manier doen.
Is het ook niet gewoon zo dat ik denk inderdaad dat heel veel mensen beginnen met ondernemen dat ze dat op die manier doen? Want je weet eigenlijk niet hoe moet, je bent altijd het wiel opnieuw aan het uitvinden. Er is niemand die het precies hetzelfde doet als jij, want jij bent sowieso jouw eigen persoon en niemand gaat dat je ook vertellen?
Niemand neemt je mee met: nou, ik ben daar zo hard op mijn bek gegaan Ik zou het zo niet doen als ik jou was. O, super thanks. Ja, dat doet niemand.
Nee, en plus als ze dat wel zouden doen, is het natuurlijk de vraag: ga jij dan op dat moment ook op je bek of niet? Want misschien is dat bij jou wel heel anders En op het moment dat zij wel zeggen joh, je moet het zo doen. Dan is dat waarschijnlijk de manier waar zij heel succesvol mee zijn geworden, maar dat zegt weer helemaal niks over jouw business.
En daarom is dat doel denk ik zo belangrijk en de combinatie met: oké maar wie ben ik nou? Waar ben ik nou goed in? En waar word ik blij van? En natuurlijk de klanten. Waar zitten die dan op te wachten? Want ja, die zitten niet op Instagram. Dus ik kan het heel leuk vinden, maar doet geen deugd. Dus is dat ook niet hoe iedereen dan start en dan vervolgens eigenlijk denkt oké, dit werkt niet. Nu ga ik zo.
Ja en ik vind het wel grappig dat je bij jezelf zo’n stijgende lijn kan zien. En dat je het proces ziet en bekijkt en dat je denkt: he wat grappig, daar stond ik een jaar geleden. Ik was precies zo.
Dat is wel leuk, want je bent gewoon veel meer je eigen pad gaan bewandelen.
Ja veel meer. En dat is de beste keuze.
Als er iets is dat je nog een keer precies hetzelfde zou moeten doen, wat zou dat zijn waarvan je zegt nou dit raad ik dus -we hebben het er net over dat je dit niet moet doen – maar dit zou ik toch iedereen aanraden?
Nou ja, wel – zonder jou al te veel veren in je werk te steken -Heel goed kijken naar je plan. Wat is nu precies je doel? Wat is nu precies je plan om daar te komen? Wat heb je daarvoor nodig? Je toolkit aanvullen zeg maar zonder dat je als een kip zonder kop – been there done that – allerlei cursusjes gaat doen en tegen mensen op kijkt en denkt nou dan moet ik denk ik van jou leren hoe het moet ofzo?
Nee. Ga nou eens terug naar jezelf en ga nou eens voor jezelf dat doel bepalen. En ga voor jezelf de weg daar naartoe bepalen en keuzes maken. En ook bepalen waar je nee tegen zegt en bepalen waar je ja tegen zegt. En hang dat nou eens op voor je neus en zorg dat dat de leidraad is.
En ik weet niet of dat over 2 jaar nog hetzelfde is, maar dan moet je over 2 jaar dus terug naar de tekentafel.
En ik weet niet of dat over 2 jaar nog hetzelfde is, maar dan moet je over 2 jaar dus terug naar de tekentafel en weer even kijken naar Oké waar staan we nu? Wat is nu jouw doel? Ik denk dat, dat heeft mij heel erg geholpen in ieder geval.
Ja, en het is ook de balans zoeken tussen je niet iedere dag afvragen ben ik nou op de goede route? Want dan ben je iedere dag jouw bedrijf aan het ontwerpen. Versus dat in 10 jaar niet meer bekijken of dat een keer in het jaar doen en dan vervolgens daar nooit meer aan denken.
Ik denk dat als je die balans goed voelt op een gegeven moment. Weet je, het is niet altijd rozengeur en maneschijn. Dus soms gebeurt er iets en dan denk je, Ah, shit, was dit plan nou goed, want het lijkt me helemaal niet de goede kant op te gaan en dan moet je dus soms even doorzetten en denken: Oké, ik ga nu wel die 10 klanten bellen en ik stap over die drempel heen en dan ga ik daarna evalueren in plaats van dat je dus na bij wijze van één belletje denkt Mm, was niet goed. Ik stop er maar weer mee.
Dat is het ding ook met strategie. Het moet niet in beton gegoten zijn en voor 10 jaar vast liggen aan de andere kant moet je het ook niet iedere dag opnieuw uitvinden. Want dan ben je vooral daarmee bezig en heel weinig bezig om te testen wat ik aan het doen ben, werkt dat nu eigenlijk voor mij?
Wat is jouw grootste faal in het ondernemerschap?
Een echte epic fail? Nee. Ik leer continue. Ik ontwikkel mij continue. En ja, daar hoort vallen bij en weer opstaan en alles stom vinden en drie keer per maand roepen: ik kap d’r mee. Doe mij maar weer gewoon een baan in loondienst, want dat was lekker makkelijk.
Ja precies. Hoef je alleen maar de tijd uit te zingen.
Precies. En dan krijg ik iedere maand gewoon netjes een bedrag op mijn rekening geschreven. Hartstikke simpel en overzichtelijk. Ik denk dat dan nog de grootste faal is dat ik niet eerder ben begonnen met ondernemen
Heb jij een inhoudelijke tip, want jij bent een expert in online leren?
Online leren is natuurlijk iets van de afgelopen, nou, laten we zeggen, 10 jaar ofzo? Vroeger noemden we dat nog e-learnings.
Juist. Ja.
Ik ben een beetje wars van het woord, want e, volgens mij mogen we dat inmiddels wel vergeten. Het is gewoon op een andere manier je kennis opdoen. Maar ik denk dat je bij online leren niet moet vergeten dat er zoveel wensen, zoveel smaken zijn.
We zijn al snel geneigd merk ik bij mijn klanten en bij mijn potentiële klanten. O, dan maken we een hele toffe video. O ja, daar moeten we dan wel ondertiteling in doen, want er zijn ook mensen niet luisteren en kijken tegelijk. En dan zijn we er. Klaar.
Terwijl ik denk ja, als het zo zou werken zou het heel simpel zijn. Ik denk dat video een heel mooi middel is om te kunnen leren, maar ik denk niet dat een video een doel an sich is. Ik bedoel als video voldoende was geweest, dan zouden we dus filmpjes kunnen Googlen hoe leer ik zwemmen en dan na drie keer kijken dan zou ik zo in het water kunnen springen, dat werkt toch niet.
Ik bedoel als video voldoende was geweest, dan zouden we dus filmpjes kunnen Googlen hoe leer ik zwemmen.
Dus dat probeer ik mijn klanten ook mee te geven van tuurlijk, er zijn tegenwoordig legio opties van hoe jij jouw kennis aan kan bieden, maar wees daar niet te selectief in, maak het wat breder zeg maar. Zorg dat mensen het echt toe kunnen passen, dat je echt emotioneel leert, dat je het voelt, dat je er met je handen aan zit. Ik denk dat dat het allerbelangrijkste is.
Het doel zou moeten zijn dat je over 20 jaar terug denkt aan die ene training of aan die workshop of aan dat leertraject zeg maar, dat je denkt: o ja, dat weet ik nog.
Terwijl ga heel even nadenken, de laatste cursus of training of weet ik veel wat je hebt gedaan, wat weet je daar nog precies van? Als je daar nog niet zo heel veel meer van weet, dan komt dat omdat dus niet naar alle smaakjes is gekeken.
Juist, en dan is er ruimte voor verbetering, dan mogen mensen jou bellen. Waar kunnen mensen wat meer over jou vinden?
Nou, ik heb tegenwoordig een hele mooie, nieuwe website. Op trainsform.nl daar staat heel goed uitgelegd wat ik allemaal doe en waar ik je bij kan helpen maar je vindt me ook gewoon nog steeds op alle socials.
Nou Temon, bedankt! Bedankt voor jouw uitleg, bedankt voor jouw toelichting. Ik blijf je volgen.
Ja leuk. Ik jou ook!
